Μεγαλώνοντας στη Γλυφάδα των 80’s
Το NouPou αναπολεί και καταγράφει τις παιδικές συνήθειες μίας κάποτε μικρής νότιας Γλυφαδιώτισσας.
- 07/03/2017
- Κείμενο: NouPou.gr
Κάπου εκεί στα 30 plus- για την ακρίβεια 35 minus- σε πιάνει μία νοσταλγική διάθεση. Παιδικές αναμνήσεις αρχίζουν δειλά δειλά να τριγυρίζουν στο μυαλό σου, τα μέρη όπου απολάμβανες να κάνεις ποδήλατο- με τις βοηθητικές ακόμη- γίνονται η πιο οικεία εικόνα σου, οι πρώτοι φίλοι που αποφάσισες να αναζητήσεις στο Facebook με την ελπίδα να είναι το ίδιο κοντά και η χαζή επιθυμία να ξαναζήσεις εκείνα τα ανέμελα καλοκαιρινά απογεύματα στην παιδική χαρά που έμοιαζαν να μην τελειώνουν ποτέ. Αυτή ακριβώς είναι και η διάθεση του συγκεκριμένου άρθρου. Άκρως νοσταλγική και άκρως νότια.
Όταν ήμουν παιδί, ζούσα στη Γλυφάδα και τριγυρνούσα στα νότια προάστια. Ναι, ναι, Γλυφαδιώτισσα! Ανυπομονούσα για την Άνοιξη, ώστε να δω τις ανθισμένες αμυγδαλιές και τα τόσα χρώματα γύρω μου. Το γεγονός ότι με το που έβγαινα από το σπίτι είχα την ευκαιρία να δω και να πιάσω τόσα λουλούδια ήταν για εμένα κάτι μαγικό. Ναι μεν παιδί της πόλης, αφού μεγάλωσα στην Αθήνα, αλλά με τα προνόμια που μπορεί να έχει η ας το πούμε πιο «εξοχική» ζωή στα νότια προάστια.
Θυμάμαι τις βόλτες με τη μητέρα μου στην αγορά και το πόσο mini me ήθελα να γίνω από στιλιστικής άποψης. Τα καταστήματα στη Μεταξά ήταν εμπειρία για μία μικρή νότια, εμπειρία που συχνά ολοκληρώνονταν με κάποιο καλομαθημένο bonus στο αγαπημένο Dominion. Αν και αυτό το bonus συνοδευόταν συνήθως από κάποιο εμβόλιο στον παιδίατρο που οι περισσότεροι της περιοχής πηγαίναμε, στον κ. Σταφυλάκη (πάνω από την Καλογήρου).
Τα απογεύματα μού άρεσε να φορτώνω την αγαπημένη κούκλα μου στο «διθέσιο»- και κιτρινόμαυρο για το αγωνιστικό εφέ- ποδήλατο με τις βοηθητικές ρόδες και να πηγαίνω στην πλατεία του Αγίου Νικολάου όπου είχε άπλα για εξάσκηση. Όταν πήρα λίγο τα πάνω μου, με θυμάμαι να απολαμβάνω τις βόλτες μου με πραγματικά αγωνιστική ταχύτητα αυτή τη φορά, στην παραλία της Γλυφάδας. Απροπό, πάντα είχε τον χώρο της για ποδήλατο και ας μην ήταν ακόμη ποδηλατόδρομος.
Από τις αγαπημένες παιδικές συνήθειες μία νότιας- και πιο συγκεκριμένα εμένα που λάτρευα από νωρίς το φαγητό- δε θα μπορούσαν να λείψουν οι στάσεις στο θρυλικό Το Παγωτό στη Βουλιαγμένη, στο Croissant Teri για το κρουασάν κρέμας και στην παιδική χαρά της Βουλιαγμένης για το παγωτό μηχανής που παίρναμε με τις φίλες μου Δωροθέα και Σοφία, εντός της παιδικής χαράς (και δυστυχώς δεν υπάρχει πια). Πολύ παγωτό και δεν έχω καν αναφέρει ακόμη το Cornetto που έπαιρνα από τον Κουτάλα.
Αυτή η διαδικασία, για την οποία περίμενες κάθε Σαββατοκύριακο. Να μπείτε στο αυτοκίνητο με την οικογένεια για μία βόλτα στην παραλιακή που έφτανε μέχρι τη Σαρωνίδα και να κάνεις τη στάση στο περίπτερο του κ. Μιχάλη (Κουτάλας) για να δεις την περιβόητη κουτάλα να σου προσφέρει στο αυτοκίνητο την παραγγελία και εννοείται, για να βάλεις τα χρήματα πάνω της.
Επόμενες παιδικές αναμνήσεις και συνήθειες, Παιδότοπος και Πλατεία Εσπερίδων. Παιδότοπος σήμαινε κούνια- ρόδα, βαρετά ξύλινα σπιτάκια που δημιουργούσαν όμως μία ατμόσφαιρα ενός χωριού φτιαγμένο για παιδιά και την κόκκινη αράχνη (συνήθως προτιμούσα τη μεγάλη και γι αυτό ποτέ τα γόνατά μου δεν έμοιαζαν με κοριτσιού). Πλατεία Εσπερίδων σήμαινε συνάντηση με τους εξωσχολικούς φίλους (και τους παιδικούς έρωτες, Δημήτρης ο δικός μου), ατσούμπαλα πεσίματα ξανά και παιχνίδι μέχρι τις έντεκα το βράδυ με τους γονείς να βγαίνουν νοκ άουτ.
Άλλες αναμνήσεις από την παιδική ζωή ενός κοριτσιού στα νότια; Οι άπειρες ώρες της εβδομάδας που αφιερώνονταν στο χορό και κυρίως στη Σχολή Μπαλέτου Μπερτόλη στην πλατεία Νυμφών. Η προετοιμασία και το καμάρι για τον επιτυχημένο κότσο μπαλαρίνας και το ροζ κορμάκι με το βολάν, αποτελούσε μία ιεροτελεστία.
Και θα κλείσω με την αγαπημένη μου κ. Μαίρη στο Τρίπτυχο, που έχει φύγει πια από τη ζωή αλλά ποιος νότιος δεν τη θυμάται; Πάντα με το χαμόγελο και έτοιμη να κάνει το κάθε παιδί που έμπαινε στο βιβλιοπωλείο της να αγαπήσει το βιβλίο, τη λογοτεχνία, την ποίηση και τις τέχνες. Μεγάλο το τμήμα των καλλιτεχνικών στο Τρίπτυχο στην Αρτέμιδος. Τώρα όταν δεν έβρισκες κάτι στην κ. Μαίρη, θα το έβρισκες σίγουρα στην Paperland, που είχε εξειδίκευση στα ξενόγλωσσα βοηθήματα και που ευτυχώς υπάρχει ακόμη για να θυμίζει κάτι από τη γειτονιά και την παιδική μας ηλικία.
Μεγάλωσες κι εσύ στην Γλυφάδα των 80’s; Γράψε μας κι εσύ στα σχόλια τις δικές σου παιδικές συνήθειες!